Aquel segond libre de reflexion mena lo Claudi Molinièr sus de dralhas un pauc diferentas de las de son primièr obratge, Lo Cap dins la ressalha. S’aviá volgut far la pròva que la lenga occitana podiá servir a d’autras foncions que contar d’ístòrias, per se sovenir e rire, ara s’es fach prene a la trapèla de l’escritura.