Un còp èra un brave jovenòt que viviá miserablament amb sa maire dels quatre legums de son òrt.
Quand agèt dètz e sèt ans, diguèt a sa maire :
- Mamà, aquela existéncia pòt pas durar, vòli conéisser lo mond e donar un pauc mai d’ample a nòstra vida. Me’n vau.
E partiguèt amb dins sa pòcha son cotèl e dins sa museta un crostet de pan e un talhon de peralh.
En camin, rescontrèt lo colòbre, la cavèca, lo rossinhòl, la ratapenada, l’aranha, lo lausèrt, l’abelha
e... l’amor !