"Chaminas davant io te segue,
E la biaça escicada de nòstra sovenença
Semena daus moments d’anciana benurança
Que recapte dins la piada
Que laissas entre las peiras usadas
De nòstre sendareu.

Dins la palun daus volers mausegurs,
Nos esternissem sens saber
Si trobarem un tròç de terra que responda,
Suauva benleu,
O benleu freja e rufa,
Mas onte podrem far nòstres chamins
– Nòstre chamin."