Que siá a travèrs las Letras a un amic musulman qu’es una meditacion personala qu’entamenèri fa bèl temps sus l’Islam e l’amistat, o a travèrs las istorietas que seguisson (recampadas dins la segonda partida ambe Google Death) volguèri interrogar ma relacion a la religion, es a dire : a Dieus, a la vida, a la mòrt, al poder e a la libertat. Qu’es aquò que nos libèra ?
Qu’es aquò que nos fa esclaus ? Nòstras cresenç modèrnas, dins la tota poissença de l’informatica, dins la " civilizacion occidentala " e dins la societat de consum, valon mai que las ancianas ?
I a pas aquí cap de responsa a tot aquò, plan segur. Ba disi a moment donat : ma rota es falsièra desempuèi la debuta, soi desvariat, que degun me seguisca pas. Es pas un libre militant !
Es simplament un biais de rendre gràcia, a Dieus (lo Grand Absent), a "I) (lo nombre imaginari) o mai simplament a la vida, d’aver faita possibla l’amistat, qu’es benlèu la clau de tot.

Bruno Peiràs