Dens la gran sala de la bòrda, la Mineta qu’arrona.
Gèir, enqüèra, que damorèva en un ostalòt de pèiras, còr-hens la seuva, en çò deu buscassèr.
Un paisan qui’u hadè vesita, decidit de se la har seguir a son entà que cacèssi las murguetas.
Aquí lo Medòr, lo can de l’ostau, tot content de se trobar ua amiga, que l’arcuelhot dab gai.