Un còp, a mantun. Mas vos volèm perfilar aquel còp d’aquí qu’auriá pogut se passar dins lo bòsc d’un vesin del bèlfraire d’un aujòl d’una amiga de la nòstra femna. Era un aucelon qu’aviá casut de son nis. Sabètz, o benlèu sabètz pas s’avètz pas jamai temptat de prene l’escamp. E se l’avètz pas assajat vos podèm pas aconselhar de vos i metre en escalar la baranda d’un pont al dessús d’una autostrada e de sautar, en bvos explicant qu’avètz una segonda e mièja per vos quitar butar un parelh d’alas e aprene a volar. Si que non, cossí nos parlarián la vòstra femna, o lo vòstre marit, o los paires, o los enfants, o los nebots, e lo jutge... Que la primièra volada es la mai riscosa per un aucelon. Sustot quand se passa a la debuta de l’ivèrn.