Après una ora, lo cònsol s’es pensat que voldriá melhor sonar los pompièrs. Lo temps de telefonar e de los veire arribar, èra pas plus un fuouquet. D’arbres, e de bèls, èran secats dins una minuta. Dempuèi qu’a pas plogut, tot èra sec coma sabi pas de qué.
Tota la nuèch avèm batalhat. Lo matin, totjorn lo fuòc donava aicí o aquí. Mai de vint còps, avèm cresegut qu’èra mòrt. E tornar de flamas dins un caire e degun las esperava pas. Mai los pompièrs i comprenián pas res e son capitani a començat de se demandar s’èra possible de l’arrestar.
E tot a un còp, la garriga a cremat a l’entorn d’un ostal, que lo jorn se levava. Era lo Diable !...