Francés Deseuse, l’Escotaire : "Una granda òbra a tornar publicar". Aquelas cronicas, perdudas dins las quauques colleccions existentas de la revista, èran gaireben inacessiblas au public qu’aurià degut èstre lo sieu. E amb lo temps, veniàn quicòm d’un pauc legendari.
trenta ans après la mòrt de son autor, las condicions de l’edicion occitana rendon enfin possible de tampar aquela manca.
cau legir aqueste libre coma un antitèxte, negacion de la farlabica literarià de son temps, òbra d’una originalitat poderosa, inspiracion nòva abeurada a las fònts de la saviesa populara e que deu pas res a quau que siàga, si que non, com o ditz Jòrdi Frèche dins sa prefàcia, a "Montpelhièr, capitala d’aquel pichon reiaume que Ròse, Mar, Pirenèus e Cebenas anrondan d’una talhòla d’asur e de campèstre... La galejada e l’umor joiosa dau pichon pòble : Francés Deseuse se en vouguèt umilament, fièrament, l’Escotaire".