ISBN : 9193
280 pages
5.50 €
Dança que dançaràs. O ! sul començament,
Anavan be’n pauc doçament :
Una meneta aquò’s coma una monja
Quò’s totjorn ramplit de vregonja ;
(las duás menetas)
Les pòbles aiman la musica,
Mès l’aiman diferentament,
E cadun a son estrument
E cadun, sa fòrma artistica.
(Als cabretaires)
Coma jos la cenre una cata
Per Tostants mai dels còps pus lèu,
Nòstra vièlha Auvèrnha s’acata
Jos una fleçada de nèu ;
(Lo raive del belet)
Arsèni Vermenosa (Vielha d’Eitrac, Auvèrnhe, 1850-1910) z-es un daus poètas occitans mai famós dau país d’Auvèrnhe. Fuguèt un membre eminent e animaire dau Felibritge d’Auvèrnhe. Visquèt quauques annadas a ras de Toledo (Espanha) amb sa familha, d’ont, tre 1879, mandèt de collaboracions a l’Avenir du Cantal. S’installèt mai tard a Orlhac e s’avodèt intensament a chantar son país e sas gents, dins l’esperit dau Felibritge.
"L’Avenir du Cantal" èra lo jornal dau Partit Radical, d’esquèrra (anuèit puslèu antioccitan). Son chap dins lo departament de Chantau, Auguste Bancharel, publicava de suplements dau jornal en lenga d’òc. Lo jove Arsèni Vermenosa teniá per aquelas idèas e manifestava un cèrt anticlericalisme. Mai tard visquèt una evolucion progressiva cap a la religiositat, e escriguèt dins d’autres revistas e jornals, amb un ton devociós.
Aprèp la desfaita francesa de 1870, escriquèt, coma Frederic Mistral, de poèmas patriotics franceses en occitan.
