Una joùna femna, la Paulina, raconta que dins un vialatge passava e tornava passar un òme jamai nommat par son nom. Sa vida diferenta dins son biais de viure, de se bilhar, de demorar, d’èstre en defòra de ce que semblava la normalitat fasiá parlar le monde. Una vèlha femna, la Celestina, pòrta l’istòria d’aquel òme e la raconta pauc a pauc a la joùna venguda de la viala. Li dirà un secrèt. La societat fabrica de tots temps la marginalitat e pòt mèsme menar a d’intrigas, de suspicions, de dobtes, de desfisança. La vèlha fai tornar viure un temps e mei las doas femnas ‘quò vai e ven dau passat au present. Le passatge de la paraula entre la vèlha e la joùna mòstra l’importança de la transmission entre generacions. L’òme mei sa solituda nos presenta las nafraduras que traversan d’una generation una autra las familhas e los país.