Joan-Baptista FABRE
L’operà d’Aubais e lo tresaur de Substancion (lg) (ATS 78)
"L’Argent, l’Amor, la Mòrt en païs d’òc", conoissètz ? Aquò’s el.
Es de Montpelhièr, que lo li tòrna ben : Joan-Batista Castor FABRE fa aquesta annada sos dos cents ans d’immortalitat, e a totas sas dents.
Pas qu’a l’idèia de li veire escullar son "sermon de Monsur Sistre", deguèron ben rire au cèl, en 1783, quand i espeliguèt, armat dau doble de sos manuscrits daissats au Musèu Fabre. [...]
Sauprà alara - emai nautres amb el - qu’òm pòt èstre Occitan perqué Francés d’aicí, dins Montpelhièr l’entreprenenta, Montpelhièr tanben que saup rire. (Jòrdi FRECHE)
Es de Montpelhièr, que lo li tòrna ben : Joan-Batista Castor FABRE fa aquesta annada sos dos cents ans d’immortalitat, e a totas sas dents.
Pas qu’a l’idèia de li veire escullar son "sermon de Monsur Sistre", deguèron ben rire au cèl, en 1783, quand i espeliguèt, armat dau doble de sos manuscrits daissats au Musèu Fabre. [...]
Sauprà alara - emai nautres amb el - qu’òm pòt èstre Occitan perqué Francés d’aicí, dins Montpelhièr l’entreprenenta, Montpelhièr tanben que saup rire. (Jòrdi FRECHE)
Joan Baptista Fabre, abat, (que signava tanben, en francés, Jean Baptiste Castor Fabre - Someire, lo 28 de març de 1727 – Cèlanòva, 1783), de segur lo màger escrivan occitan deu sègle XVIII, autor deu famós roman Istòria de Joan-l’an-pres, e d’ua abondosa òbra anant deu burlesc a çò de mei erudit. Que ho un actor actiu dens las discussions filosoficas deu son temps e un detractor de Voltaire.