Çò que aicí ve contarei, poeriá èsser un qualquarren al primier regard un pauc simple mas que pensi per mai d’una rason m’a semblat bien enteressant. Penso que la siè capitat a bien de gent de passar una vèlhaa en bartavelent abó qualqu’un que, a un moment donat, comença de te contiar l’istòria de sa vita que dins aicest cas, dal temps que ilh se debana, ilh ven totjorn plus enteressanta man a man que las oras passan e la votz ilh se fai raucha e fatigaa.
la ploviá e la fasiá freid. Era una nuièit de fin istat, escura e solestrosa e lo descors s’era cahrjat d’enterest perqué fait complit per dal bon vesin dins lo temps. Lo contiaire expausava çò que li era arribat en maniera francha, dubèrta, comà se a la plaça de mi la li fosse istat l’amic plus fiat.