Jaume LANDIÈR
Solelhada (lg) (Ats 116)
A la raja de la Solelhada, entre mar e garriga, entre autovia e vinhas, dins las olors testudas de most e de pin, la confrontacion iniciatica del sòmi de joinessa a la realitat, per l’amor – arderós e amargant – de Magalona.
«De Magalona aviái pas retrobat que lo nom... De tant pensar a ela la faguèt pas espelir davant ieu, coma una nimfa de l’aiga. Aviái trepat lo sable e cabussat jos l’aiga, en laissant filar dins mos dets las oras d’estiu : s’èra avalida...»
«De Magalona aviái pas retrobat que lo nom... De tant pensar a ela la faguèt pas espelir davant ieu, coma una nimfa de l’aiga. Aviái trepat lo sable e cabussat jos l’aiga, en laissant filar dins mos dets las oras d’estiu : s’èra avalida...»
Jaume LANDIÈR est né en 1952 dans l’Hérault. Maintenant qu’il a rendu sa blouse d’enseignant, il continue ses travaux à la vigne, dans la musique et l’écriture. Le but de son écriture es de transmettre à la fois une langue et une conception de la vie. C’est ce qu’il a essayé de faire passer en tant qu’enseignant et qu’il continue de faire aujourd’hui à travers sa musique.
Jaume LANDIÈR es nascut en 1952 dins Erau. Ara qu’a renduda la bloda d’ensenhaire, contunha lo trabalh que fasiá coma vinhairon, musicaire e escriveire. La tòca de son escritura, es de transmetre a l’encòp una lenga e una concepcion de la vida, coma a ensajat d’o faire dins l’ensenhament e coma contunha d’o faire ara a travers de la musica.