Viviá dins la castenada de Canaria, una rata manida que se sonava Zozon. De segur, que semblava las autras ratas. Èra grisa ambe un pauc de clar sota lo ventre, aviá d’uèlhs vius e subretot èra pas brica mosida. Çò que la destriava de la gent ratona es que jogava de musica...

Istòrias d’aicí, istòrias d’endacòm mai,... Un estelum mirgalhat de contes tendres o risolièrs.