Dins aqueu libre, l’autor dòna son avejaire critic constructiu sus la question occitana acarada a tres situacions centralas, analisadas adarré. D’en premier, una mondializacion liberala que transfòrma la planèta en mercat que lei consequéncias vitalas son la subrevida de l’espècia umana e dau vivent. La situacion nevrotica puei d’una bastison politica exagonala, capitalista e centralista, qu’es l’istòria fossilizada de l’Estat francés empatolhat dins sa fasi monarcò-republicana. L’occitanisme es acarat a una situacion politica perilhosa, en cèrca de marcas renovarèlas dins un contèxte de massificacion deis idèas dominantas e d’inversion dei valors ciutadanas. Entre amira culturala, que s’agota fàcia ai condicions sociologicas nòvas qu’an transformat lo país despuei seissanta ans, e cèrca politica que trepeja d’annadas de reng, la Renaissença occitana es mai pausada aicí. Se l’occitanisme vòu faire encara sens coma moviment sociau, es a aquelei questions que deuriá respondre per levar lei garbas deman e èstre a l’ora dau monde.