Lo tamarre s’arrestèt, baissèt lo cap en direccion d’un garric mai vièlh que totes los autres, e marmolhèt abans de disparéisser :
- Se prenètz tot çò que i a jos las pichonas bòssas al pè d’aquel arbre, vòstra fortuna es facha. Adieu-siatz plan.
- Adieu e plan mercé, respondèt Oscar tot susprés.