"A fòrça de’m brembar ta preséncia
tan luenh qu’aquí anueit
l’espaci que’ns separa
d’ua estreta paret
lençòu de seda fina

De t’inventar a fòrça cada nueit
dens las oras de silenci
lo temps se pressa
d’acostar au dia
saunei de Tu, aqueth dia
de la nueit larga aus acòrds lindes

A fòrça de mirar las estelas

A fòrça..."