Un pitit òme daus piaus frisats se presentet : Jaume Abonau, director. Quo es se que aviá credat veiquí dietz minutas. Un pensionari era ’ribat en unlar, sens ren poder dire, nonmàs montrar lo parc d’una man tremolanta. Monsur Abonau seguit d’una infirmiera aviá bombat vers lo bosquet nonmàs per trobar Ludivina coijada a demieg dins lo chabanon. L’infirmiera s’era aprueimada ben pro per comprener que i ’viá ren pus a far, mas ’viá totparier credat au medecin. Lo personau dau Fogier s’era assemblat en silenci a l’entorn de la paubra pita e orror e colera avián pas botat bien de temps per se dreçar. I ’viá pas mestier d’èsser bien sabent per comprener las marcas sornas autorn dau pitit còu freule.
Dos que anavan pas èsser urós, quo es Riublandon e sa granda lata de Ferdinand, que i ’viá desjà tot plen de marcas de pès, d’erba e de fuelhas trolhadas. Sens far un pas de mai, Darnaudguilhem e Traoré podián aurá veire lo pitit cadabre d’una dròlla de la gòrja badanta dins un darrier esper de tornar prener alen, daus uelhs meitat barrats que vesián ren pus. Maugrat las marcas de mòrt, quo era una chara minharda de goiardela que li auriatz donat dotze ans, pas mai.