Robert Louis Stevenson
L’Iscla del Tresaur
Traduction en occitan de Pèire Beziat Traduccion occitana de Pèire Beziat
Lorsque Jim Hawkins ouvre la malle de Billy Bones, il ne pense pas un seul instant qu’il partira quelques jours plus tard loin des siens et de l’auberge familiale, à bord de l’Hipaniola, vers l’Île au Trésor. Mais tout ne se passera pas comme prévu pour le jeune aventurier qui devra affronter Long John Silver, un cuisinier sanguinaire, et ses acolytes.
L’Île au Trésor est le roman le plus connu de Robert Louis Stevenson ; il influença l’imaginaire de nombreux lecteurs.
L’Île au Trésor est le roman le plus connu de Robert Louis Stevenson ; il influença l’imaginaire de nombreux lecteurs.
Quand Jim Hawkins dobrís lo còfre de Billy Bones, sospeita pas que partirà qualques jorns mai tard luènh dels sieus e de l’albèrga familiala, a bòrd de l’Hispaniola, cap a l’Iscla del Tresaur. Mas las causas se debanaràn pas coma cal pel joen aventurièr qui deurà especialament afrontar Long John Silver, un cosinièr sanguinari, e sos compaires.
L’Iscla del Tresaur, lo roman lo mai conegut de Robert Louis Stevenson, influencièt l’imaginari de fòrça legeires.
L’Iscla del Tresaur, lo roman lo mai conegut de Robert Louis Stevenson, influencièt l’imaginari de fòrça legeires.
« Mon còr fasiá tifa-tafa quand tornèrem partir per aquela aventura dangierosa, totes dos dins la nuèit freja. La luna plena començava de créisser e rogejava a la cima nauta de la tuba, e aquò nos faguèt afanar que nos pensèrem que s’i veiriá coma en plen jorn per tornar e que poiriam èsser vistes per d’espias. Passèrem lis, sens bruch e a la lèsta a l’abric dels tèrmes, lo long de las randuras, mas vegèrem nimai ausiguèrem pas degun qu’ajustèsse a nòstra paur fins qu’aguèrem a nòstre grand solaç tampat la pòrta de l’Amiral Benbow.
« Tirèri sulcòp lo barrolh, e demorèrem un moment dins l’escuresina per tornar prene alen, sols amb lo cadavre del capitani. Puèi ma maire prenguèt una candèla dins la beguda e nos tenguent per la man dintrèrem dins la sala. Jasiá coma l’aviam daissat, virat d’esquina, los uèlhs dobèrts e un braç estirat. »
« Tirèri sulcòp lo barrolh, e demorèrem un moment dins l’escuresina per tornar prene alen, sols amb lo cadavre del capitani. Puèi ma maire prenguèt una candèla dins la beguda e nos tenguent per la man dintrèrem dins la sala. Jasiá coma l’aviam daissat, virat d’esquina, los uèlhs dobèrts e un braç estirat. »